Ik lees over de Zwarte Zon in het boek Morgenster van Isabella Sophia en voel hoe er zich iets in mij roert.
‘Zwarte gaten ontstaan op het moment dat er in de schepping iets ongedaan wordt gemaakt, dat gebeurt niet zo heel vaak. Als er iets in de schepping niet helemaal goed is gegaan, wordt het ongedaan gemaakt met transmutatie. De delen die ontschapen worden, worden teruggestuurd naar de bron waar ze uit komen en dat is een zwarte zon. Daar worden ze als het ware helemaal uitgewist, geheeld en gereinigd en ze keren na een periode van rust dan terug.
De zwarte zon is een bron-draak, zijn naam is Phi, een van de grootste scheppers onder ons. Zijn schubben zijn gemaakt van zwarte edelstenen die licht absorberen, hier op aarde kennen jullie dat als antimaterie, het heeft immense aantrekkingskracht. Phi heeft het antwoord op alle vragen en is verbonden met de oorspronkelijke heilige geometrie.
Phi geeft niet zomaar het antwoord, je moet de juiste vraag stellen. Dat betekent dat je heel goed moet voelen vanuit welke intentie je een vraag stelt.’
Phi, de bron-draak. Ik lees zijn naam en raak ontroerd. Ik ken Phi. Ik wil hem graag ontmoeten en voel dat het tegelijkertijd spannend voor me is.
Ik weet ook niet precies hoe te reizen. Waar ga ik dan naartoe? Dan voel ik mijn uitlijning zich oprichten in mijn lichaam. Mijn galactische uitlijning. Die is er sinds kort. Ik voel hem aan de achterkant van mijn lichaam, bij mijn ruggengraat. Daarbij voel ik een flinke druk op mijn derde oog.
Oké team, hoe gaat dit in zijn werk? Wat is de weg voor mij? Klopt mijn intentie om hem te ontmoeten? Naar de Zwarte Zon te gaan? Ik voel het verlangen van mijn hart, de ontroering in mij. Er is zo’n groot verlangen in mij om hem weer te ontmoeten, om daar weer te zijn. Mijn keel wordt er strak van.
De poort in mij mag zich openen. Ik richt mijn bewustzijn op het kanaal van mijn derde oog. Het lijkt wel of er een knoop of een draaiing in het kanaal zit, een centimeter of vier naar binnen. Ik voel draaiing en druk en ook hoe zich een heel nieuwe wereld wil openen. Dan voel ik het veranderen tussen mijn tweede en derde chakra, net onder mijn navel. Mijn lichaam voelt scheef, alsof mijn rechterschouder veel lager staat dan links. Mijn voeten wiebelen van alle druk in mijn lichaam. Het is alsof ik rechts heel veel mag loslaten. Het beweegt zich naar het midden van mijn lichaam en naar beneden en daar lijkt het te verdwijnen in het niets. Opgeslurpt.
Ik voel even de bovenkant van mijn rug en dan voel ik mijn neus. Roept de Centrale Zon? Het is alsof ik naar rechts overhel. Alsof er in mijn lichaam een draai gemaakt wil worden, een totale verschuiving van polen. Rechts-links. Voor-achter, boven-onder. Laat ik het gebeuren?
Ik geef toestemming en mijn lichaam begint te schudden. . Biedt wat weerstand. Mijn hoofd zakt naar voren en als het zich daarna weer opricht lijkt zich een ander bewustzijn in mij op te richten. Zelfbewust. Licht. Vriendelijk.
Dan zie ik de kleur paars en dat lijkt ook weer een nieuw beeld te openen. Ik heb nog steeds geen idee wat dit met Phi te maken heeft.
Ik vraag aan mijn team wat er gebeurt. Heel zachtjes ga ik mijn neus weer voelen. Ik nodig de Centrale Zon uit om aanwezig te zijn. De Centrale Zon en Phi, de kosmische baarmoeder en de bron-draak. Goud en zwart. Ze komen samen in mijn lichaam.
Ik zie een groot oranje-gouden licht. Dan word ik naar een nieuw uitkijkpunt geleid. Hoog op de piek van een berg. En dan voel ik hoe ik nog hoger en hoger ga. Ik zie een piramide voor me verschijnen. Oh ja, de piramide die in mijn kruinchakra start, daar zijn top heeft. Op die top sta ik. En dat besef doet van alles in mijn lichaam. Ik voel het aan de achterkant van mijn hoofd. Het is alsof die piramide veel steviger zijn plek in neemt. Ik voel vooral zijn hoeklijnen.
Deels voel ik me alsof ik ‘on top of the world’ sta en deels voel ik hoe de piramide zich als een gewaad om mij heen laat zakken. Ik heb de indruk dat de piramide de aarde nog niet raakt.
Ik moet denken aan de tekening die ik een tijd geleden maakte en zoek hem even op.
Ik check nog weer even hoe het nu met de piramide is gesteld en voel hoe hij zich langzaam verankerd in de aarde. Ik geef het proces de ruimte en krijg het gevoel dat de piramide niet alleen op de aarde heeft te landen, maar er ook in heeft weg te zakken. Ik sta erop en ik ben er onderdeel van. Dan zie ik de piramide verder groeien. Hij wordt zo groot dat de aarde er onderdeel vanuit gaat maken.
Het is moeilijk te bevatten wat ik zie en ik vraag me af of ik het zuiver zie.
Ik neem even een pauze en stem me daarna nog weer af. Ik zie weer een beeld voor me verschijnen van de piramide. De lijnen zijn nu oplichtend goud, er komt steeds meer licht in de vorm van een bol. Daar wordt heel mijn beeld mee gevuld. Ik vraag me af wat die bol is en ik zie de planeet aarde voor me. Volledig gehuld in een soort witgouden licht. Dan word ik verbonden met het zweven van de aarde en ik voel hoe ze weg zweeft. Ik volg haar. Ze maakt een bocht naar links en komt dan terug op haar plek om daarna weer een rondje te maken. Ze voelt opgetogen en vrij. Ik wil schrijven ‘alsof er een last van haar afgevallen is’ maar dat voelt zo groot. Hoe kan ik dat weten? En wat heeft dit te maken met Phi?
En dan lees ik dat Phi het getal is waarop God zich baseerde toen hij de wereld heeft geschapen. Zou je dan kunnen zeggen dat Phi je bij je oorspronkelijke staat brengt. En is de aarde daarom blij?
Ik zoek nog een beetje verder, omdat het me allemaal nog niet zo helder is. Waarom voelde ik zo’n ontroering bij Phi en hoe strookt dat met alles wat ik tot nog toe heb ervaren? Ik ben zo ongeveer aan het eind van mijn concentratie, maar ik krijg te voelen dat ik nog niet helemaal klaar ben. Dus probeer ik nog even mijn aandacht erbij te houden en te kijken wat er zich nog wil laten zien.
Dan voel ik een andere wezen in mij. Ik denk aan een draak. Vrouwelijke energie voel ik. En dan ook mannelijk. Ik vraag me af of het beide zijden van een is of dat er twee zijn. Ik voel een en vraag de draak om het me te laten voelen in androgyne staat. Dat geeft rust.
Ik zeg hallo en voel hoe ik nog steeds scheef ben. Dan word ik geholpen. Het is alsof er in de rechterkant van mijn lichaam een extra uitlijning komt om me weer recht te trekken.
Ik vraag wat mijn oorspronkelijke staat is. Bedenkend dat als dit Phi is, ik wel de juiste vraag moet stellen.
Het wordt heel licht in mijn lichaam. Ik besta volledig uit licht.
Ik vraag: ‘Phi, kennen wij elkaar? Dan voel ik een zwart-gouden uitlijning in mijn lichaam komen. Het voelt alsof er weer twee delen in mij zijn samengekomen. Mijn hoofd begrijpt er weinig van, maar mijn systeem voelt ruim en licht.
Ook voel ik dat het hiermee voor nu klaar is.