We’re going to Ibiza
Ik denk dat iedereen dat zinnetje wel kent. Niet dat ik weet uit welk nummer het komt of dat ik precies weet wat ik er ga doen. Sinds een paar dagen is het me wel duidelijk dat ik naar Ibiza ga, omdat het de bedoeling is.
En dat is dan weer een nieuwe stap in mijn toch al behoorlijk bijzondere bestaan. Het is niet dat ik niet naar Ibiza wil. Zeker wel. Maar niet per se in december als het er gemiddeld 15 graden is en veel regent. Dan zie ik mezelf toch eerder in de zon op het strand liggen. Maar goed, zo gaat het verhaal niet.
Mijn wezen vraagt me naar Ibiza te gaan voordat ik in januari naar Portugal ga. Ik heb nog niet helemaal helder welk deel van mijn multidimensionale wezen me daar wil hebben, al heb ik wel een vermoeden. Oh ja, en ik heb er alleen naar toe te gaan. Dusss….
Gelukkig hoef ik het echt niet allemaal alleen te doen. Behalve ernaartoe gaan dan. Een van mijn vriendinnen reist met me mee ook al blijft zij op haar plek in Nederland. Ze was er op die manier ook op cruciale momenten bij tijdens mijn maanden in Zweden en ook nu kunnen we voelen dat zij op haar plek moet blijven zodat ik kan doen wat ik heb te doen op Ibiza.
Ik ga er iets brengen en ik ga er iets ontvangen. Ik ga er iemand ontmoeten, al weet ik nog niet in welke dimensie en ik ga er iets verbinden. Dat zijn de puzzelstukjes die ik in de afgelopen dagen ontvangen heb.
Een deel van mij vind dit ontzettend spannend. Niet zozeer het alleen naar Ibiza gaan, maar het volgen van deze vraag van mijn wezen. Afgelopen winter naar Zweden gaan was mijn wens om te reizen, om op avontuur te gaan. Ik wist wel dat ik er ook iets op te halen had, maar dat was een onderdeel van de reis. Terug uit Zweden voelde ik dat Portugal een volgende bestemming zou zijn. Dat heeft te maken met Torstena de reuzenkoningin, een deel van mijn wezen dat in Zweden op mij wachtte. Ik volg de reis die zij heeft gemaakt, zodat ik steeds meer van haar leven kan gaan zien. Ik word dus ook naar Portugal geleid, maar ik ga daar op mijn eigen tijd naartoe omdat ik gewoon zin heb in weer een nieuwe reis. Ik woon niet voor niets in een bus….
Ibiza is geen ‘ik heb zin in vakantie’ tripje. Ik ben wel benieuwd naar de energie van het eiland. Het zal niet voor niets zijn aantrekkingskracht hebben op zoveel spiri’s. Maar zoals ik al zei bij voorkeur met zon, zee, strand.
Door deze vraag te volgen stap ik in iets nieuws. Zo voelt het in ieder geval. Alsof ik daarmee een weer grotere ‘Ja, ik ben bereid!’ afgeef aan het leven en mijn wezen. Dat ik buig voor wat er van me gevraagd wordt en tegelijkertijd mag beseffen dat ik dan precies doe wat mijn wezen zo graag wil: het volgen van mijn pad. Waar het me ook leidt, hoe bizar het soms ook is met al die dimensies die steeds meer zichtbaar worden.
Oftewel…. I’m going to Ibiza!