1 juli 2019
Via mijn nieuwe verbinding reis ik naar de maan. Voorheen reisde ik naar de Maanhoeder, maar dat is nu niet de bedoeling. Dus stap ik uit de piramide zonder te weten wie of wat ik daar zal aantreffen. Ik weet nu ook niet hoe het werkt met mijn eigen maanhoeder-deel. De energie van de maanhoeder in mij kan ik makkelijk oproepen, maar hoe dat nu werkt weet ik niet precies. Ik voel me onthand. Alles is onbekend voor me. Ik weet niet wat de bedoeling is en mijn omgeving is donker. Ergens heb ik wel het gevoel dat de Maanhoeder in mijn buurt is, maar ik voel ook dat hij bewust op afstand blijft. Dit mag ik op eigen kracht doen. En dat vind ik nog niet zo eenvoudig. Ik voel mijn keel samenknijpen en mijn kaken verder verstrakken. Op elke reis mag ik op de een of andere manier iets van mezelf onder ogen komen en er een stap in zetten. Dat maakt het reizen lang niet altijd makkelijk. Wel boeiend, ontroerend, soms frustrerend en helpend, want ik zet ze wel, die stappen. Zo ook vandaag. Het is tijd om op pad te gaan en de omgeving te verkennen. Ik zie mezelf een kant op gaan, een niet zichtbare weg bewandelen. Terwijl ik mezelf zo bekijk, voel ik van alles verstrakken in mijn schedel. Het is alsof mijn lichaam me laat voelen dat ik in het moment aanwezig moet zijn en me volledig heb te verbinden met mijn wandelende zelf. Als ik dat doe verdwijnt de verstrakking. Ik probeer de omgeving in me op te nemen, de energie ervan te ervaren. Het landschap lijkt glooiend te zijn. Ik zie schemerig goudgeel-oranje licht. Een beetje zoals op de foto, maar dan gedempter. Dan heb ik de indruk dat ik een wezen ontmoet, een erg groot wezen. Het voelt lang en hoekig als een torenflat. Ik maak contact met hem/haar, gewoon door ‘hallo’ te zeggen. Ik probeer het in energie zoveel mogelijk waar te nemen en voel dat dat oké bevonden wordt. Het voelt heel kalm en vriendelijk. Zou dit het wezen kunnen zijn wat Henri heeft gezien toen hij beelden ontving van deze plek? Ik ben wel benieuwd, maar weet ook dat ik het antwoord op een later moment nog wel zal krijgen als ik zelf meer kan zien.
We nemen afscheid en gaan beiden weer verder. Niet veel later voel ik een hele gerichte uitgelijnde energie op me inwerken. Deze energie voelt nieuw voor mij. Ik sta het toe en geef me eraan over. Er wordt energetisch stevig aan me gewerkt. Ik voel dat er delen uit mij worden verwijderd, ongetwijfeld zijn dat delen die mij niet meer dienen. Ook wordt er van alles aan mijn nek en schedel gedaan. Soms zak ik weg in mijn gedachten om me vervolgens weer te focussen op wat er gaande is. Het zou me niet verbazen als de hele ‘behandeling’ een uur heeft geduurd. Aan het eind is het echt wel genoeg voor me geweest, mijn concentratie is op. Ik voel hoe de behandeling voor nu wordt afgerond en zie nog wat beelden voorbij komen, die ik niet zo goed begrijp. Ik laat het en reis weer terug. Na zo’n sterke inwerking is het moeilijk om weer helemaal terug te komen op aarde. Terwijl ik dit schrijf, voel ik hoe er nog energetisch op me wordt ingewerkt. Dat kan nog wel even doorgaan.
2 juli 2019
Terwijl ik me vanochtend klaar maak voor mijn volgende reis naar de maan, merk ik dat ik nog steeds niet helemaal hier ben. Ik doe oefeningen die mijn lichaam helpen om al mijn ervaringen te verwerken, maar ik ben zo vaag dat ik mijn best moet doen om niet om te vallen. Het zal er wel even bij horen. Ik ga dus gewoon weer op mijn plek zitten, start mijn vaste ritueel en neem plaats in mijn piramide. Boven aangekomen merk ik dat ik bijna niet kan nadenken, zo gevoelig ben ik op dit moment voor alle energie. Ik besluit op pad te gaan, maar merk dat ik eigenlijk geen flauw benul heb wat ik aan het doen ben. Ik ga er maar even bij zitten, mijn maanhoeder-deel komt naast me zitten. Wel gezellig. Dan verschijnt de Maanhoeder ook, ik hoop binnenkort toch eens te ontdekken wat zijn naam is. Gedrieën gaan we op pad. Dan wordt de energie zo intens dat ik me er alleen maar aan over kan geven. Ik voel dat er veel wordt gedaan bij mijn derde oog en verder is het vooral een grote hoos energie waar ik soms bij kan blijven en vaak ook niet. Ik val ook nog even in slaap en als ik weer wakker word, verbind ik me nog even met de maanhoeders. Daarna sleep ik mezelf terug en beëindig deze sessie. Ik voel me nu nog waziger dan ik al was. Tijd om mijn lichaam te helpen en wat te gaan eten. Ik ben benieuwd hoelang dit aanhoudt.
3 juli 2019
Twee dagen van intensieve energetische inwerking maken dat ik me vandaag wiebelig voel. Er gebeurt zoveel met me. Het voelt alsof ik afscheid aan het nemen ben van alle lagen die van mij worden afgepeld. Ik ervaar een zachte mistroostigheid. Eenmaal boven aangekomen merk ik nog sterker hoe kwetsbaar ik me vandaag voel. Het vliegt me allemaal even aan. Ik weet dat dit mijn pad is en dat bewandel ik ook graag, maar soms is het zwaar. Vandaag is zo’n dag.
Terwijl ik mijn emotie rustig de ruimte geef, voel ik hoe ik samensmelt met mijn maanhoeder-deel. Dat verrast me. Het ontdekken van een nieuwe wereld is niets anders dan van verrassing naar verrassing gaan. Ik weet nooit wat ik kan verwachten, alles is onbekend. Ik probeer er zo veel mogelijk open voor te staan en het tot me te nemen zoals het komt. Maar ongemerkt sluipen er toch verwachtingen in en dan ben ik dus verrast doordat ik weer word samengevoegd met mijn maanhoeder-deel. Zij is zoveel langer dan ik en ik ben al zo lang voor aardse begrippen. En dan is ze ook nog vrij smal. In eerste instantie voel ik een neutrale afstandelijkheid bij haar. Ze is iemand van het overzicht. Daaronder voel ik een zachte vriendelijkheid. Ergens herken ik daarin mezelf ook wel.
Ik neem de tijd om haar energie goed tot me door te laten dringen. Ik heb gemerkt dat ik me krachtiger en relaxter voel als ik vanuit die energie op ontdekkingsreis ga. Vandaag lukt het me niet helemaal om mijn eigen wiebeligheid los te laten. Ik ga op pad en vraag me af of de maanhoeder in mij van het wandelen is of meer van het voortbewegen. Ik probeer het allebei uit. Wandelen blijkt op dit moment toch meer bij mij te passen, dus dat wordt het.
Kort samengevat is de rest van mijn reis net zo wiebelig als ik me voel. Op een gegeven moment vraag ik of het allemaal wat rustiger mag en daar wordt direct gehoor aan gegeven. Ik mag echt leren om aan te geven wat ik nodig heb. Nou, op dit moment zijn dat taartjes. Ik kan wel wat comfort-food gebruiken.
6 juli 2019
Na mijn laatste reis afgelopen woensdag voelde ik dat het echt even genoeg was voor me. Eerst maar eens even een dag de natuur in. Een lieve nieuwe vriendin adviseerde me om al het opgedane in mijn reizen eerst te laten integreren in mijn lichaam en geest, voordat ik weer zou gaan reizen. De wezens aan de andere kant willen ons zo graag helpen en verandering brengen, maar ze begrijpen echt niet hoe het in een 3D lichaam is. Nou, dat heb ik goed in mijn oren geknoopt. Donderdag heerlijk een dagje in het bos geweest. Gisteren had ik een complete off-dag, om vijf uur hing ik nog in mijn bed. Henri was zo lief om ons een uur later naar het strand in Ouddorp te rijden, omdat ik behoefte had aan het geluid van de zee en mijn voeten in het water. Lekker slenteren door het zand. Honden blij, wij ook blij.
En ook vandaag is het nog geen tijd om te reizen. Ik ben een beetje aan het schrijven voor mijn website en ik rommel een beetje in huis. Dat is echt genoeg.
Geen maan vandaag, maar ik weet zeker dat hij binnenkort weer lonkt.
8 juli 2019
Het is toch altijd weer wennen om aan de slag te gaan na een paar vrije dagen. Zo werkt het met reizen dus ook. Geen grootse en meeslepende ervaringen, maar gewoon een sessie waarin ik een beetje word uitgelijnd en de inwerking van de energie mag ervaren. Een opstart-dagje, morgen weer echt aan de slag.
9 juli 2019
Terwijl ik me voorbereid om te gaan reizen, merk ik dat ik graag wil dat het anders gaat. Dat ik me vandaag niet zo laat leiden door mijn gedachtestroom. Heel rustig stel ik me in op de energie en reis naar boven. Ook daar neem ik ruim de tijd om te ervaren hoe de energie is en hoe ik me daarbij voel. Ik voel me scheef, het lijkt wel alsof mijn bovenlichaam zich naar rechts heeft gedraaid, maar ik zit toch echt nog op dezelfde manier in mijn kussens. Die scheefheid ervaar ik wel vaker. Ik vind het een onaangenaam gevoel en ik vraag of ik erbij geholpen kan worden. Daarnaast spreek ik met mezelf af dat ik me wil focussen op de veranderingen in energie die ik ervaar, hoe subtiel ook. Dat ik echt aanwezig wil zijn in de ervaring en er niet vanaf een afstandje, vanuit mijn hoofd, naar wil kijken.
Ik stap naar buiten en merk dat ik blij word. Het is fijn om hier weer te zijn. Er wordt direct op me ingewerkt en mijn aandacht wordt naar mijn lichaam geleid. Eerst naar mijn schouders, een voor een worden ze bewogen. De bewegingen zijn rustig. Ook mijn hoofd beweegt mee. Ik laat me leiden en richt mijn aandacht op de veranderingen die ik ervaar. Hoe meer ik aanwezig kan zijn, hoe meer vrijheid ik voel ontstaan in mijn gewrichten en in de stand van mijn lichaam. Die vrijheid ontroert me.
Vervolgens word ik naar mijn maag geleid en dan voel ik hoe gepantserd mijn maag is en hoeveel spanning erin zit. Ik ben echt onder de indruk van de intensiteit die ik in en om mijn maag beleef en van de uitwerking die de spanning heeft op de rest van mijn lichaam. Ik voel dat mijn maag verbonden is met de spanning die ik ervaar in mijn linkerschouder, mijn gezicht, neus, holtes en kaken.
Wat een mooi inzicht is dit. Er is zoveel in mijn leven geweest wat ik moeilijk vond om te verteren, natuurlijk heeft dat een enorme uitwerking op mijn maag en dus ook op de rest van mijn lichaam. Nu kan ik daar iets mee gaan doen. Het begint met dat ik het kan zien en voelen en dat het er mag zijn, de rest volgt wel.
Hoe gezonder mijn lichaam is en hoe vrijer het kan stromen, hoe beter ik al mijn ervaringen op aarde en op de maan kan verwerken en inzetten. Daar word ik blij van.
11 juli 2019
De afgelopen week heb ik een aantal gesprekken gehad over waar ik nu sta als mens en op welke manier ik mijn huidige ontwikkelingen in het maanhoederschap op aarde kan neerzetten. Het reizen kan me soms opslokken qua tijd en energie, maar ik heb ook een aards bestaan te leiden waarin ik een inkomen nodig heb. Hoe verhoudt zich dat tot elkaar? En hoe ga ik daarmee om?
Vandaag reis ik met die vragen naar boven en ik voel hoe er een smal ei om mij heen wordt gevormd. Ik sta in dat ei en terwijl ik me afvraag wat dit te betekenen heeft, opent het zich en zie ik mezelf de lucht inschieten. Alsof ik mijn cocon af mag leggen en vanuit mijn nieuwe zijn verder mag gaan. Daarna wordt er vooral aan me gewerkt. Sinds de vorige reis voel ik mijn maag vaak zo door de dag heen en in deze energie voel ik hem helemaal sterk. Ook daar wordt aan gewerkt. Wat er allemaal precies gebeurt, weet ik niet. Ik heb heel sterk de indruk dat het nodig is dat mijn lichaam en zijn systemen optimaal gaan functioneren en dat er veel wereldse ballast wordt verwijderd, zodat ik mijn plek kan innemen in de verbinding tussen de maanhoeders/maan en de aarde.
Aan het eind van mijn reis heb ik niet echt het gevoel dat ik nu lekker antwoord heb gekregen op mijn beginvragen. Doe mij maar een super duidelijk pasklaar antwoord. Dit zijn de stappen die je te zetten hebt en dan ben je waar je wil zijn. Nou, zo werkt het dus niet in zo’n inter-dimensioneel gesprek. De maanhoeders gaan toch meer voor het grote plaatje. Altijd weer die uitnodiging om zelf op mijn plek te gaan staan. Natuurlijk word ik begeleid en geleid, maar ik heb ook eigen stappen te zetten. Dat weet ik en dat vind ik toch nog vaak lastig. Ik leer het wel hoor, maar met de nodige weerstand.
Vandaag spreek ik na mijn reis met Henri over mijn ervaringen. Doorgaans ga ik direct schrijven, maar nu voelde ik de behoefte om mijn gedachten te ordenen door ze uit te spreken. Ik heb al een paar dagen het gevoel dat ik ergens tegenaan hik, dat ik iets nog niet helemaal kan zien. Vaak heb ik dit wat onbestemde gevoel als ik weer een stap mag gaan zetten.
In mijn gesprek met Henri ontvang ik via hem de boodschappen die hierin verheldering brengen. De kern ervan is dat ik echt mag gaan beseffen wat het maanhoederschap betekent en dat ik het volledig mag accepteren. Beseffen en accepteren, daar ga ik nog even op kauwen.
13 juli 2019
Er is een verschuiving in mij aan het plaatsvinden. Vandaag overheerst het gevoel van dankbaarheid. Ik kon heerlijk aanwezig zijn in de dimensie van de maan en een beetje mijmeren over van alles en nog wat. Soms kan ik me de koningin van de weerstand voelen. Waar ik allemaal weerstand op kan voelen is echt verrassend. Daar kan ik dan wel weer met een glimlach naar kijken. Je moet mij geen richting willen opduwen of me op haasten. Ik wil dingen kunnen, maar ze niet hoeven leren. Ik hou er niet van mezelf te laten zien en heel veel nieuwe dingen vind ik spannend. In mijn reizen vind ik heel vaak dat ik het niet goed doe. Geen goede focus, ik zie zo weinig, ik kan de boodschappen niet verstaan. De lat ligt helemaal niet hoog hoor. Maar vandaag kan ik voelen hoe al die kanten van mezelf, waar ik doorgaans niet zo enthousiast over ben, me zo ontzettend hebben geholpen.
Je hoeft niet tegen me aan te duwen, dat doe ik zelf wel. Braaf doe ik wat er van me wordt gevraagd of wat ik denk dat er van me wordt verwacht. Elke dag reizen? Oké, natuurlijk! Of ik het nu zwaar vind of erg moe ben, ik ga door want ik wil het zo graag goed doen. En mede daardoor ben ik in korte tijd enorm gegroeid in mijn bewustzijn en sta ik op het punt om een hele grote stap te zetten.
Vandaag kan ik oprechte dankbaarheid voelen voor al die stukken in mij. Het was heerlijk om in de energie van de maan te zijn en te voelen dat ik even helemaal niets hoefde, behalve er te zijn en te voelen dat dit helemaal voor mij is.
18 juli 2019
Ik zit echt in een intens proces waarin ik op allerlei fronten word geholpen om te beseffen wat ik ben. Niet alleen wie ik ben, maar ook wat ik ben.
Zo werd ik zondagochtend wakker met de term spiritueel influencer in mijn hoofd. Die term was eerder in de nacht tot mij gekomen en het werd me duidelijk dat ik die term moest te onthouden. Ik hoorde het mezelf ook steeds herhalen in mijn halfslaap, tijdens de laatste uren van de nacht. Ik neem het serieus en vind het grappig tegelijk. Dat het universum nou juist zo’n term bedenkt om in mijn hoofd te planten. Maar goed, wel een om over na te denken. Het voelt als een duwtje in mijn rug om echt te gaan beseffen dat mijn maanhoederschap niet zomaar iets is.
Ondertussen loopt er in de communicatie tussen mij en een vriendin even iets scheef en mag ik daarin ook zo leren dat ik mag beseffen wie en wat ik ben, zodat ik veel meer aanwezig kan zijn bij wat er in het moment gebeurd en ik daardoor ook geen dingen laat bestaan. Het was best even een intens proces, maar ook zo mooi hoe we daar samen mee om zijn gegaan, onze relatie zich daardoor heeft verdiept en we beide hele mooie inzichten hebben verkregen.
Ik kon op een gegeven moment ook echt voelen dat deze situatie nodig was ter voorbereiding op wat wij samen nog te doen hebben. Zo fijn dat het universum dat dan even laat weten.
In de reis die ik in die dagen maakte, werd ik meegenomen naar wat voor mij voelde als de oppermaanhoeder en haar cirkel van wijzen. Ze komt een beetje koninklijk op mij over, maar ik heb ook het gevoel dat ze zich in deze vorm aan mij toont om het voor mij wat makkelijker te maken in te schatten wie ze is. Ik ben als eens eerder bij haar geweest toen ik om toestemming vroeg om te werken met de energie van de maanhoeder. Tijdens deze reis is onze ontmoeting en die met haar wijzen, zoals ik ze maar even noem, bedoeld om mij mijn eigen waarde te laten voelen. Terwijl ik in hun midden ben kan ik heel sterk voelen hoe ik door hen wordt gewaardeerd. Dat ik er echt mag zijn. Ik voel de behoefte om te uiten hoe klein ik me soms kan voelen, hoe overweldigend het soms kan zijn, maar dat ik ook zo graag zo volledig mogelijk wil beseffen en accepteren wat het maanhoederschap inhoud. Dat ik daar nog niet ben, maar er zeker mijn stappen voor zet. Een voor een lopen ze naar me toe en stoppen even voor me. Het voelt alsof ze mij hun eer bewijzen. Ik dank hen. Het voelt heel mooi en liefdevol. Ik dank ook de oppermaanhoeder en vertrek dan weer.
Terwijl ik dit schrijf voel ik de energie van de maanhoeders op mij inwerken. Het is alweer een paar dagen geleden dat ik heb gereisd en ik merk dat ik het contact mis.
Op dit moment is het echt een beetje goochelen met mijn innerlijke processen, mijn tijd en mijn behoefte aan reizen. Ik heb de balans nog niet helemaal gevonden. Dat is maar even wat het is.
Ik ben namelijk op dit moment ook nog een online programma aan het volgen om meer vorm te geven aan mijn bedrijf en mijn aanbod. Dat brengt van alles teweeg, zeker na een afstandshealing en reading die ik daarbij ontving. Daarin mocht ik zo voelen dat als je eenmaal ja hebt gezegd tegen een proces, in mijn geval beseffen en accepteren, het universum dan geen kans ongemoeid laat om de boodschap die zij voor je hebben luid en duidelijk door te geven.
Ik kreeg te horen dat ik met nog veel meer planeten in verbinding ben, niet alleen met de maan. Zo heb ik ook heel veel zonnekracht in me die ik op aarde mag brengen. Geen idee hoe dat werkt, maar daar kom ik nog wel achter. Mijn idee nu is om het eerst voor mezelf in te zetten zodat ik het nooit meer koud heb;) Ik heb ook een hele mooie verbinding met moeder aarde, met dieren en een hele krachtige verbinding met de bronenergie. Ik doe veel in het brengen van balans en in het verbinden. En tevens heb ik toegang tot de diepste kennis. Het is zoveel om tot me te nemen en het is mind-blowing. Toch kan ik voelen dat ik ook dit mag gaan beseffen en accepteren. We zijn als mens zoveel meer dan dat we weten. Het is ons zo aangeleerd om onszelf klein te houden en niet te veel op te vallen, dat we vaak geen besef hebben van wie en wat we zijn. En het daardoor ook heel moeilijk vinden om het te durven zien.
Ik word nu uitgenodigd om in ieder geval dit deel van mezelf te gaan zien, te onderzoeken en te omarmen. Ik word gevraagd om in mijn grootsheid te stappen. Dat vind ik zeer spannend en daarnaast kan ik bijna niet wachten tot ik zover ben. Tot ik die stap durf te zetten.
Dit gaat voor mij namelijk zo over in mijn licht gaan staan, zodat ik al dit licht op aarde kan brengen en er andere mensen mee kan inspireren om ook in hun licht te gaan staan.
19 juli 2019
Vandaag ging het op de maan over mijn zonnekracht. Het was fijn om weer in contact te zijn met de Maanhoeder, dat was al even geleden. In ieder geval voor zover ik het me bewust was. Hij is in de afgelopen maanden een belangrijk wezen in mijn leven geworden. Ik ben wel aan hem verknocht geraakt. Hij is geen knuffelaar, dat is spijtig. Maar als ik het echt niet kan laten, dan mag ik hem wel een knuffel geven. Dat was vandaag niet nodig. Ik heb hem vanuit mij hart wat liefde gestuurd. Dat kon hij prima ontvangen.
Maar goed, zonnekracht dus. Die wil ik graag gaan onderzoeken en daarbij vraag ik de Maanhoeder om hulp. Klinkt misschien niet heel erg logisch, maar de Maanhoeder is mijn begeleider bij het ontdekken van wat er allemaal tot mijn beschikking staat. Dat voelt planeet overstijgend en dat blijkt ook zo te zijn.
Ik voel de zon bij mijn kruin mijn lichaam inzakken. Direct voel ik mijn kaken ontspannen. Bijzonder interessant, daar ga ik me later in verdiepen. Ik vraag me af waar de zon zijn plek zal krijgen in mijn lichaam en bedenk dan dat het derde chakra ook wel zonnevlecht wordt genoemd. Dat zal wel niet voor niets zijn…
Daar voel ik de zon dan ook zijn ruimte innemen en van daar uit voel ik zijn omvang toenemen totdat ik me volledig in de zon lijk te bevinden. De energie voelt krachtig en compact tegelijk, ook heel doelgericht. Ik voel me er wel prettig bij en geef mijn lichaam de tijd om kennis te maken met deze nieuwe energie. Dan wordt er nog wat aan mijn nek en hoofd gedaan. Ik voel hoe de stand van mijn hoofd wordt veranderd zodat mijn ruggengraat, nek en hoofd in een strakke lijn staan. Vervolgens voel ik hoe er van alles uit de holtes in mijn gezicht wordt getrokken. Ik laat het rustig gebeuren. Hier ben ik inmiddels wel aan gewend en het voelt alsof er van alles voor me wordt opgeruimd zodat mijn lichaam steeds beter kan functioneren. Als het voor mij genoeg is geweest, neem ik afscheid.
