Er was eens een reuzenbijeenkomst….
Hoe ik daar terecht kwam, zal ik je eerst uitleggen. Daarna vertel ik je over de bijeenkomst.
Inleiding
Een aantal jaar geleden leerde ik naar andere bewustzijnswerelden en dimensies te reizen. Gewoon vanuit mijn luie stoel. Ik werd zo blij van wat ik daar ontdekte. Er gingen echt werelden voor me open. De verscheidenheid aan wezens die ik daar ontmoette, brachten me in vervoering. Draken en vrouwen in prachtige gewaden van goud en zilver, pratende kei-vormige wezens, hele lange dunne wezens zonder armen of benen, blauwe wezens met hele lange benen en grote ogen. Ik kwam thuis in de kosmos.
Op een dag ontmoette ik m’n eerste reus. Z’n naam klonk als Mahawatma in mijn hoofd. Een grote, vriendelijke en beschermende man die me liet weten dat hij met me mee zou gaan.
Af en toe had ik even contact met hem. Het was fijn om me beschermd te weten. Zijn aanwezigheid opende me verder voor de wereld van de reuzen. Al ging veel daarvan op onbewust niveau.
Een aantal maal kwam ik tijdens een reis weer op de reuzen-ontmoetingsplaats terecht, een open ruimte tussen grote rotsen. Ik zag mezelf reuzen aanroepen en ze toespreken. Altijd waren het mannelijke reuzen die reageerden op mijn oproep, het werden er elke keer meer en steeds had ik een centrale positie in hun midden. Daar verbaasde ik me over, terwijl ik ook kon voelen dat het klopte.
Ondertussen kreeg ik ook op andere manieren informatie over het reuzenvolk. Het zijn hoeders en beschermers van mensen, krachtplekken en van de kosmische orde. Langere tijd hebben ze deze taken niet of niet volledig kunnen uitvoeren doordat er een oorlog heeft gewoed waarbij vele reuzenmannen zijn gesneuveld of vastgezet, gevangen in een betovering. Vrouwen en kinderen zijn achtergebleven in hun dorpen en konden op geen enkele manier meer in contact komen met hun mannen, vaders, broers en zonen.
Al reizend in Zweden kwam ik op een gegeven moment in een gebied waar ik heel sterk de energie van de reuzen voelde. Daar werd ik geroepen door de reuzen. Op die plek kwam ik voor het eerst in contact met Torstena, de dochter van de voormalige reuzenkoning, genaamd Og. De eerste informatie die ik over Torstena kreeg was dat ze op jonge leeftijd op reis was gegaan. Ik zag een beeld van haar vlak voor haar vertrek. Ik voelde haar enthousiasme om te gaan, haar nieuwsgierigheid om de wereld te gaan ontdekken. Ook voelde ik de bezorgdheid van de ouderen die haar uitgeleide deden. Ze had toestemming om te gaan omdat het niet langer veilig voor haar was om te blijven.
Ik zag het beeld van haar vertrek op hetzelfde moment dat ik haar ontmoette op de laatste etappe van haar reis. Haar terugkeer naar het hoge noorden om daar haar plek in te gaan nemen. Het begin en het eind, zou je kunnen zeggen, van een reis die in mensentijd waarschijnlijk eeuwen in beslag heeft genomen.
Als Torstena en ik elkaar beter leren kennen blijken we sterk met elkaar verbonden te zijn. Op sommige momenten vallen we samen en lijken we één te zijn. Onze gebundelde kracht maakt dat we zaken voor elkaar krijgen die alleen niet gelukt zouden zijn. Een bijzondere ervaring die twee kanten opgaat.
In het kader van de krachten bundelen reisden Henri en ik ook af naar het hoge noorden van Zweden om daar in Kiruna klaar te staan voor het moment dat Torstena haar rechtmatige plek op de troon zou innemen. Dat laatste ging niet zonder slag of stoot, het eerste trouwens ook niet. We hebben flink wat kou getrotseerd. De flinke weerstand die er was tegen Torstena als troonopvolger voelde voor mij aan als je door dikke stroperige massa zien heen te bewegen. Voor Torstena was het gaan staan en uitspreken van haar claim op de troon en daarmee haar tegenstanders de mond snoeren. Het lukte ons. Zij nam plaats, ontving haar kroon en luidde daarmee een geheel nieuw tijdperk in. Niet alleen voor de reuzen ook voor heel veel andere wezens en dimensies.
Sindsdien heb ik nog veel meer reuzen uit hun betovering zien ontwaken. Vaak gedesoriënteerd, velen nog blind, maar steeds meer vinden hun weg terug naar hun reuzengemeenschappen met hulp van andere reuzen of mensen.
Het ontwaken van de reuzen maakt dat ze ook weer meer zichtbaar en voelbaar worden voor mensen. De uitwisseling die dan plaatsvindt maakt de reuzen meer tot leven kunnen komen en hun kracht weer kunnen gaan voelen. Ook voor mensen is een reuzenvriend nooit weg. Fijne beschermers die je van alles kunnen leren.
Torstena heeft me duidelijk laten weten dat reuzen graag opnieuw in contact treden met mensen. Als ik mensen meeneem naar de stad van de reuzen vindt daar ook altijd een feestelijk onthaal plaats. Reuzen grijpen zo’n gelegenheid maar al te graag aan om een feestje te bouwen, daar houden ze namelijk enorm van en dan blijken ze ook nog onverwacht lichtvoetige dansers te zijn. Daar kan ik zo van genieten.
En zo kwam ook de dag dat ik de aansporing voelde om een reuzenmiddag te organiseren. Zo gevoeld, zo gedaan.
Verslag van de bijeenkomst
Op een zaterdagmiddag in november verzamelden mensen en reuzen zich. Mensen en kinderen in een woonkamer in Heemstede, reuzen en andere natuurwezens in een grote zaal in de reuzenwereld. De geplande reuzenmiddag bleek samen te vallen met de eerste officiële reuzenbijeenkomst onder Torstena’s leiding.
Wij, mensen, wisten niet precies wat er zou gaan gebeuren die middag. Het enige dat helder was is dat het klopte om erbij te zijn. Een mooie middag beleven met elkaar in de energie van de reuzen.
Al snel lieten reuzendelen zich zien. Een mannelijke reus, zo groot als een berg, die nog aan het ontwaken was. Een jonge reuzin en valkenverzorgster, Katinka genaamd, met een kind aan haar rok. Thora, een reuzin op leeftijd met lang zilver haar en een lichte bochel, een wijze kruidenvrouw. Beltena, tante van moederskant van Torstena, de huidige koningin van de reuzen.
Ook schoven er vertegenwoordigers van de vogels aan. De dag voor de bijeenkomst werd me op verschillende manieren duidelijk gemaakt dat vogels onderdeel zouden zijn van de bijeenkomst en dat reuzen een sterke band hebben met vogels.
In de zaal, een grote uit steen gehouwen ruimte, waren er naast vrouwen en mannen van verscheidene reuzenstammen ook elfen, kobolden, tovenaars, wezens van het woud, wezens van Binnen-Aarde, wolven en dwergen aanwezig. Allemaal zo’n beetje per volk of stam bij elkaar gegroepeerd. Waarbij sommige wezens op andere wezens klommen om alles beter te kunnen zien.
Deze reuzenbijeenkomst betekende dus niet alleen iets voor de reuzen, ook anderen hechten er belang aan te weten wat er zoal besproken zou worden.
De mensen verdiepten zich in de reuzen die zich aan hen lieten zien. Hoe voelde de pas ontwaakte reus zich, besefte hij waar hij was en wat er allemaal was gebeurd? Wat leefde er onder de vrouwen die het zolang zonder hun mannen moesten stellen en wat vonden ze ervan dat ze nu weer terugkeerden?
De vogels brachten het perspectief. Zij vlogen van de ene naar de andere wereld en vertelden wat ze daar zagen gebeuren.
Met elkaar legden we de puzzelstukjes.
Het vogelwezen dat regelmatig even een kijkje nam in de grote zaal vertelde ons dat daar allerlei soorten en maten reuzen waren. Van net zo groot als mensen tot zo groot dat ze nauwelijks in de zaal aanwezig konden zijn. Er is dus niet één soort reus, de verscheidenheid is net zo groot als onder mensen. Onderling blijken ze elkaar ook niet altijd even goed verstaan en niet iedereen staat even welwillend tegenover de ander.
Torstena spreekt in de zaal haar volk toe. De uitgebreide opkomst geeft wel aan dat men belang hecht aan deze eerste bijeenkomst. Toch is er veel onrust in de zaal. Vertegenwoordigers van verschillende groepen laten zich horen en er is sprake van behoorlijk wat scepticisme. Gaandeweg wordt het rustiger. De informatie die wij ontdekken wordt gedeeld in de zaal en brengt ook daar inzicht.
Torstena werkt hard om de weg naar eenheid te banen voor haar volk, maar er is veel wat verhelderd en opgeruimd moet worden.
We ontdekken dat er sinds de strijd een hele generatie reuzen is opgegroeid die inmiddels zelf kinderen hebben gekregen. Inmiddels zijn er weer volwassen reuzenmannen in de reuzenwereld. De jongens die zonder vader zijn opgegroeid, getrouwd met meisjes die het ook zonder vader hebben moeten stellen. Moeders en oma’s die hun mannetje wel staan, die het probleem van de afwezige mannen niet zo zien. Ze redden het toch prima. Daaronder is een pijn voelbaar, die nog niet benoemd kan worden.
Er is ook boosheid naar de afwezige mannen. Waarom hebben ze het uit de hand laten lopen, waarom zijn ze weer de strijd aangegaan? Dat was toch helemaal niet nodig geweest. Kijk eens waar het toe heeft geleid.
De net ontwaakte mannelijke reus in het gezelschap komt gaande weg tot het besef dat hij zolang is weggeweest dat zijn kinderen inmiddels volwassen zijn en hij al opa is geworden. Zijn verdriet om het gemis daarvan zorgt voor verzachting onder de vrouwen.
Als dan ook nog eens duidelijk wordt dat er sprake is geweest van verraad dichtbij de troon, komen heel veel zaken in een ander perspectief te staan. Een vertrouwenspersoon van toenmalig koning Og heeft de reuzen verraden waardoor ze in handen zijn gevallen van kwaadwillende mensen en tovenaars. Het is niet de vechtlust van de mannen geweest. Het hele reuzenvolk is verraden. Mannen, vrouwen en kinderen.
Het hoe, wat en waarom wordt nog niet helder, maar het mag duidelijk zijn dat er veel leeft onder de reuzen. Er is flink wat oude pijn, maar ook leeft de wens om een nieuwe weg in te slaan.
De vogels vertellen over een gedenkteken, een naald van grijs gesteente waarin tekens zijn gegraveerd. Een belangrijk monument waarvan de betekenis niet meer zo helder is. Sommigen zeggen dat hij staat voor de macht of het mannelijke en willen dat hij wordt omgehaald. Anderen weten dat de naald een betekenis heeft die verder gaat dan macht. Er wordt afgesproken dat er eerst onderzoek wordt gedaan, voordat er een beslissing wordt genomen over de toekomst van dit monument. Mogelijk kan het symbool staan voor de nieuwe weg die de reuzen inslaan.
Maar eerst zal er van alles uitgesproken moeten worden. Onderlinge geschillen, oude vetes, nieuwe herenigingen. Beltena werpt zich op als aanspreekpersoon en raadgever voor wie daar behoefte aan heeft.
Met deze bijeenkomst hebben de reuzen een stap gezet naar weer samen verder gaan. Met elkaar, andere natuurwezens, tovenaars en mensen. Het zal zeker niet altijd makkelijk zijn, maar het begin is er en dat zet al zoveel in gang.
Wij, mensen, sluiten de middag af in een hele positieve opgewekte stemming. Er is ruimte gekomen, er zijn weer mogelijkheden voor mensen en reuzen.