Dag 59 Jokkmokk
Het is koud. Ik wind er geen doekjes omheen. We zijn nu 59 dagen in Zweden. Op 21 december, 13 dagen geleden, startten we onze trektocht naar het noorden. We hebben een kort oponthoud gehad doordat het mankement aan Barry toch nog niet volledig verholpen was, inmiddels is dat gelukkig wel het geval. Verder hebben we dagelijks gereisd. Hoe noordelijker we kwamen, hoe meer sneeuw op de weg en rendieren en elanden. En hoe minder uren licht er zijn. Een klein overzicht van de stand van zaken hier…
Vlak voor het nieuwe jaar bereikten we Lapland en morgen maken we onze laatste rit van deze noordelijke trektocht. Kiruna is ons doel, daar hebben we voor de komende week een huis gehuurd. Verder gaan we niet. Vandaar uit gaan we weer zachtjes aan afzakken, waarschijnlijk langs de kust.
Maar eerst gaan we die laatste 200 kilometer rijden en ervaren wat Kiruna ons brengt. We voelen beiden dat Kiruna iets voor ons in petto heeft. We zijn benieuwd. Er valt in ieder geval genoeg te beleven in Kiruna. Henri wil graag een tocht maken op een hondenslee, noorderlicht zien zou natuurlijk geweldig zijn en verder……
De kou is een belevenis op zich. Vandaag is tussen de -12 en -15 graden en zo zal het de komende week blijven. In Kiruna kunnen we van de week de -20 weleens gaan aantikken.
Tot een graad of -7/-8 kunnen we het behoorlijk goed aan. Het wordt koud in Barry, het water van de honden bevriest dan, maar verder weinig ongemakken. Daarboven of is het daarbeneden…? Daarbeneden wordt het pittiger. Dan kiezen we ervoor om op een camping te overnachten zodat we een radiatortje kunnen laten draaien. Dat houdt net de ergste kou weg uit de cabine. Dat zorgt ervoor dat de honden de nacht oké doorkomen. Allebei op een eigen stoel met schapenvacht in hun thermo-jassen. En dat we een warme douche kunnen nemen!
Wij hebben het nog niet koud gehad, al is het wel even afzien als je ‘s ochtends de beurt hebt om koffie en thee te zetten en de houtkachel aan te maken.
In deze kou is het leven hard. Het brengt ons echt bij de kern van het bestaan. Wat hebben we nodig om deze dag goed door te komen? Qua voeding, qua kleding, qua mentale gesteldheid. Op alles heb je goed te letten. Je kunt niet even zo naar buiten. Niets gaat vanzelf. Henri zei van de week dat een overlever niet iemand is die alles in elke situatie kan fiksen, maar iemand die zich goed kan aanpassen aan elke nieuwe situatie. Ik denk dat hij daar gelijk in heeft.
Wij passen ons aan door elke dag te voelen wat we nodig hebben. Klopt het nog wat we aan het doen zijn? Is het nog oké voor iedereen? En wat is er nodig zodat het goed blijft?
En daarom huren we een huis op het hoogste punt van onze trip. Het klopt om te gaan, maar wel met meer luxe en comfort. Even geen bevroren afvoer om mee te dealen of bevroren water, ondanks de isolatie. Een gasaansteker die het niet doet vanwege de kou en lucifers die te kort zijn om ons fornuis aan te steken. Gelukkig is er plakband…. en daarna toch koffie en thee.
Wat is het een reis. Dagenlang reden we door een monochroom beeld. De weg wit, de lucht grijs, besneeuwde bomen die daar tegen afstaken. Een meditatief kleurenpalet. In een rustig tempo vanwege de gladheid en de overstekende rendieren en elanden. Een glooiend landschap, af en toe een dorpje, huizen voorzien van prachtige lichtjes, ouderen achter een slee-rollator en velen bezig met sneeuwschuiven. Er is hier zoveel sneeuw en het is fijn om zo ondergedompeld te zijn in de winter.
Weet je nog….. dat je het slot van je auto niet open kreeg omdat het was bevroren, je deur vervolgens niet openging omdat de rubbers waren vastgevroren. Je je autoruiten aan de buiten- en de binnenkant moest krabben, je de ruitenwissers van de ramen moest halen zodat ze niet vastvroren en daardoor niet meer echt bruikbaar waren. Wij maken het allemaal weer mee. Met dank aan onze Barry uit ‘87. Het is grappig om het allemaal weer te herinneren. En soms is het onhandig.
Reizen naar het noorden in de winter is een groots avontuur….. niet altijd makkelijk, wel heel erg gaaf.
Het Noorden #1
Voor wie het zich afvraagt…..we hebben de reis naar het noorden overleefd. De honden ook.
Alles, maar dan ook echt alles is bevroren geweest in Barry. Shampoo, afwasmiddel, yoghurt, zoete aardappel, lenzenvloeistof. Gewoon alles.
Inmiddels is alles ook weer ontdooid. Doet de waterkraan het weer, is de afvoer vernieuwd. We zijn weer in full service.
En zijn wij een beetje bijgekomen van een geweldige en intense reis naar het noorden.
Het Noorden #2
Zes heerlijke dagen in een geweldig huis in Kiruna.
Met……
Prachtige roze luchten; de zonsopgang die in de zonsondergang overging. De zon die pas weer net boven de horizon uitkwam
Elke avond in de houtgestookte sauna en daarna afkoelen in de sneeuw
Fijne wandelingen met de honden
Sneeuwpret….
Het Noorden #3
De terugreis
Wat als het derde en laatste deel van onze Zweden-reis voelt.
Missie geslaagd! Tijd om de extreme kou achter ons te laten.
Hoe prachtig het ook is in Lapland de temperatuur is er te laag om er goed te kunnen verblijven. Barry is een absolute topper, gewoon blijven starten ook met -25, maar als huis doet hij het beter bij iets hogere temperaturen.
Eerst moeten we nog wel wat nachten van -20 zien te doorstaan. Op campings, met onze nieuwe radiator, lukte dat prima.
We maakten nog even een detour via de kust, maar kwamen er al snel achter dat we de gemoedelijke E45 en de dieren misten.
Dus zijn we het binnenland weer ingereden en de verdere terugweg was een feest van herkenning met ook nog rendieren en elanden.
Dag 77
En nu staan we bij een nationaal park in de buurt van Örebro.
Kamperen we voor het eerst in weken weer wild. Dat is toch echt het allerfijnst.
Zijn we nog steeds in de sneeuw maar niet meer in de kou. Het dooit hier op het moment.
Dronken we gisteren een borrel bij Nederlanders die iets verderop wonen, onze bus al een paar dagen hadden zien staan, maar steeds geen beweging of licht zagen en nu toch maar even poolshoogte kwamen nemen. Het lezen van een grote hoeveelheid Scandinavische thrillers had daar mogelijk aan bijgedragen, dat werd niet ontkend…
Maar we leven nog, maar we leven nog
We leven nog, ja we leven nog : )
En binnenkort hopen we weer een keer bij een meertje te staan.
