Dag 3 Malmö
In het donker kwamen we aan land in Zweden. De nacht brachten we door op een parkeerplaats bij een park vlakbij de haven van Trelleborg. Daar ontwaakten we volgende ochtend in het grote niet-weten.
Onze reis hadden we gepland tot Zweden. Barry gereedmaken, alle benodigdheden aanschaffen, honden inenten, boot boeken en door Duitsland zien te komen zonder gedoe. Allemaal gelukt en hier zijn we dan op onze bestemming. En nu?
We hebben geen plan, we reizen op gevoel en dat gevoel vertelt nu om het eerst even heel rustig aan te doen. Voorzichtig het land te verkennen, de mensen en cultuur te leren kennen. Het is zo raar om de taal helemaal niet te spreken, geen zak te begrijpen van wat er allemaal op borden staat. In de supermarkt te denken: ‘huh, wat zal dit zijn?’
We zijn beide ontregeld. Het is alsof mijn energetisch systeem helemaal opnieuw ingeplugd wordt op dat van het land. Snappen doe ik het niet, maar voelen des te meer. Heel langzaam zak ik in de energie van Zweden. We hebben nog nauwelijks iets gezien, misschien 30 kilometer gereden, maar wauw wat een ander land. Met z’n open kust, weidsheid en rauwheid.
Zo begint ons avontuur kalmpjes. In de wetenschap dat we maanden de tijd hebben en dat wat hier op ons ligt te wachten zich zonder enige twijfel zal gaan openbaren.
Dag 9 Finja
Er begint zich een plan af te tekenen. We willen wel een week of zo de wildernis in. Een afgelegen plek zoeken waar we volledig afgezonderd kunnen staan.
Maar eerst zoeken we naar een ritme dat bij ons past. Het wordt hier vroeg donker en de dagen zijn grijs. Vroeg ons bed in en vroeg weer op. Het eerste lukt prima, het tweede nog wat minder.
We komen erachter dat we dagelijks hout zullen moeten sprokkelen en verwerken zodat we voldoende voorraad hebben en het hout ook nog even kan drogen. Een aggregaat voorziet ons inmiddels van stroom want ons zonnepaneel vindt dit toch echt te weinig daglicht.
Voeding is hier belangrijker, we lijken meer nodig te hebben. Bij voorkeur eten we twee warme maaltijden, de hoofdmaaltijd rond lunchtijd. Eenvoud en voedzaamheid. Daar draait het om. De uitdaging maakt het koken voor mij weer leuk. Een lekkere maaltijd zien te bereiden op een twee-pits slowcooking spiritusbrander. Terwijl Henri ondertussen het hout voor onze kachel zaagt en hakt. Lekker traditioneel, niets mis mee.
De dagelijkse afwas is ook zo iets. De kunst is om daarbij zo min mogelijk water te verbruiken. We hebben ongeveer 75 liter bij ons. Niet absurd veel voor met z’n vieren. Bux is een dorstig type ; ) Gelukkig zijn de honden altijd bereid om ons te helpen met voor spoelen van de afwas. Zo ontstaat er dus een echte win-win situatie. En zoals Henri blij zegt: ‘onze manier van afwassen zorgt voor natuurlijke vaccinatie!’ Al afwassend boosten wij ons immuunsysteem.
Daarover gesproken…. in het kader van help jezelf de winter door ben ik een paar dagen geleden hier, in Finja, het meer in gegaan. Een zeer verfrissende wasbeurt kan ik je vertellen. En oeh wat voelt dat stoer en lekker om te doen en wat is het koud. Gisteren ben ik voor de overtreffende trap gegaan en heb ik zelfs mijn haar gewassen in het meer. Dat deed echt pijn. En toch denk ik dat ik straks nog even induik en daarna opwarmen bij de warme kachel. Henri doet natuurlijk mee.
Dag 14 Alsterbro
Onderweg naar een nieuwe plek aan een meer voel en zie ik het landschap veranderen. We komen in een gebied waar de energie zachter is, vriendelijker aanvoelt. De bossen waar we langs rijden zijn gemêleerder en zien er gezonder uit. Huizen zijn meer aangekleed.
Het is bijzonder om dat zo te ervaren en ik ben benieuwd wat nu het verschil maakt. Zijn het de mensen die er wonen of is het de energie van het land? Of zit het ‘m juist in de wisselwerking? Ik hoop daar in de loop van onze reis meer zicht op te krijgen.
Ik geniet van de Zweedse houten huizen in hun ossenbloedrode kleur. Ze zijn vaak zo fraai in hun eenvoud. Het landschap met zijn vele naald- en berkenbomen met af en toe een weide omringd door bemoste stenen wallen. Enorme keien sieren met enige regelmaat het landschap. Er is hier zoveel steen. Dat geeft, ook in energie, zo’n andere beleving dan aarde.
We gaan van de provinciale weg af en rijden langs hele kleine dorpjes dieper het bos in. Ik word aangesproken door de energie van het bos en vraag me af wat het is. Het voelt groots en vol van kracht. Dan komt ineens in mijn gedachten dat ik laatst iets las over verschillende soorten reuzen. Er schijnen ‘steenreuzen’ te zijn. Eeuwen rusten zij, raken ze begroeid met mos, planten en bomen. Tot de dag dat zij besluiten dat het tijd is om in beweging te komen. Ze richten zich op, schudden de begroeiing van zich af en gaan op pad. Niemand weet wanneer dat moment aanbreekt en wat maakt dat ze ‘tot leven’.
Ineens zie ik ik geen rotsen meer die zich uitstrekken tussen de bomen, bedekt met bijna mintgroen mos. Nee, ik zie daar delen van reuzen. Een heup, een rug of misschien is dat wel een teen die net boven de grond uitkomt. Het is zo magisch om even verbonden te zijn met de energie van de reuzen.
Dat kun je natuurlijk verwachten in Zweden, het land van kabouters, trollen en reuzen. Nu vind ik het leven ook veel leuker met magie, dus dat hebben die reuzen haarfijn aangevoeld.
Dag 23 Tomtsjön meer
Inmiddels staan we alweer een aantal nachten aan een klein meertje met de naam Tomtsjön. Het is een fijn meer en de plek voldoet aan behoorlijk wat eisen. Het is er rustig, heel af en toe komt er een wandelaar voorbij. Het water is helder en goed toegankelijk. Groot pluspunt als je erin wilt baden. Het enige nadeel hier is eigenlijk dat we weinig dood staand hout kunnen vinden. We staan in een omgeving waar veel bosbouw wordt gepleegd, dat maakt dat er voor ons minder te vinden valt. Oh ja, en het bereik is hier behoorlijk belabberd. De vraag is natuurlijk of dat nu echt een nadeel is.
Deze keer krijgt onze behoefte om wat langer op een plek te staan voorrang. Dus kopen we hout. Geeft ons gelijk de gelegenheid om ook wat houtbriketten aan te schaffen en te kijken of dat werkt in ons kacheltje. Een tip die we kregen om de koude nachten door te komen.
We hebben de eerste nachten met vorst achter de rug. De een met meer succes dan de ander. De ene -2 is de andere -2 niet, zal ik maar zeggen.
Qua voorbereiding voor een week de wildernis in gaat het lekker. We worden zachtjes aan voorbereid op mogelijke beproevingen. Zo bleken van de week onze accu’s leeg te zijn toen we wilden vertrekken om boodschappen te doen. Lang leve de generator…. daarmee konden we zelf de accu’s weer opladen en op pad om nieuwe te scoren. Met onze accu’s zit het de komende tijd dus wel goed. Daarbij zijn we nu ook in het bezit van een paar sneeuwkettingen voor Barry. Onze uitrusting wordt steeds professioneler.
Af en toe komt er nog iets bij op ons ‘wildernis to do lijstje’. Zoals het isoleren van het kastje waar onze watervoorraad in staat. Lijkt me zo ruk dat we ‘s ochtends wakker worden en al ons water bevroren is. Dat gaan we dus proberen te voorkomen.
Daarnaast hebben we nog een issue’tje met wilde dieren. Tot op heden hebben we behalve wat reeën en een eekhoorn nog niets gespot. We azen op elanden en een vos zou ook heel leuk zijn. Af en toe vangen Teuntje en Bux de geur van een dier op waar ze zelf behoorlijk wild van worden. Dat houdt de dieren waarschijnlijk vakkundig op afstand.
Behalve de wilde muizen….. die hebben inmiddels ons voorraadvak onder de bus ontdekt. Die dan echte zoetekauwen blijken te zijn. Ze gaan vooral voor het fruit, maar schuwen het overige ook niet. Dusss…..nog een klus!
De Zweden zijn overigens ook ontzettende zoetekauwen. Zo is de zure haring hier meer zoet dan zuur en hebben ze zelfs een variant in een marinade van Glühwein. Wat we pas doorhadden toen we de betekenis van Glödd hadden opgezocht. Henri vond ze overigens heerlijk!
Wij blijven nog even bij ‘ons’ meertje. Staan bij meren omgeven door bos is op dit moment veruit onze favoriet. Zo fijn dat Zweden voornamelijk uit meren bestaat.
Dag 38 Kosta
Barry doet het niet 🙁 Hij geeft geen massa meer. Het waren blijkbaar niet de accu’s. En wat het wel is weten we niet dus daar hebben we echt even hulp bij nodig. Een middagje shoppen maakte dat we een nacht op de parkeerplaats van Kosta Outlet moesten doorbrengen. Zo’n 10 minuten rijden van de plek waar we al een week verblijven. Henri is op dit moment namelijk aan het werk bij een garagebedrijf waar oldtimers worden gerestaureerd. De kans deed zich voor en hij had daar zin in. En zo staan we dus onverwachts langer op 1 plek.
Dit is precies waar onze reis over gaat….het opdoen van ervaringen. Zo gaaf dat dat in allerlei facetten langskomt. Dat we alle ruimte hebben om te kiezen voor datgene waar we behoefte aan hebben. Geen enkel reisschema dat ons daarbij in de weg staat. Het is echt fijn om zoveel vrijheid te ervaren.
Weinig beweging voor Barry dus en nu even helemaal niet. We reizen in onszelf en op de plek waar we staan.
Barry wordt wel weer gemaakt en wij hebben de beschikking over een huis om te verblijven en daar hoort een magische tuin bij. Verwilderd, met omgevallen bomen, bemoste keien en stenen, holle boomstronken en poeltjes. Daar voel ik het leven, het magische leven in een andere dimensie. Het roept me, trekt aan me, er wordt naar me gekeken. Ik vind het spannend en tegelijkertijd geniet ik ervan. Ik mag hier mijn stappen zetten. Ik reis een andere wereld in.
En Henri, die is ineens hele dagen op pad. De wekker gaat vroeg, dat is echt lang geleden. Met veel plezier maakt hij lange dagen in de garage. Leert om de moleculen in metaal te zien en te bewerken, kruipt in kofferbakken, slijpt en schuurt en komt ‘s avonds moe maar voldaan weer terug.
Dat gaat hij nog een week doen en ons plan is/was om daarna weer op pad te gaan. We gaan het afwachten. Maandagochtend wordt Barry naar een garage gesleept. We wensen onszelf een monteur die verstand heeft van Barry’s, zodat we snel weer in ons huisje kunnen. We voelen ons zo toch een beetje ontheemd.
Dag 48 Orsa
We zijn weer op pad. Maandag zijn we vertrokken richting het Hoge Noorden. Ineens werden we geroepen. Het was tijd om te gaan. Ik werd voortgestuwd om ervoor te zorgen dat we ook echt maandag zouden vertrekken. Barry weer inrichten, voorraad op orde, jassen voor de honden, huis weer netjes achterlaten, afscheid nemen van de magische tuin, Ellie en Tuncay gedag zeggen en daar gingen we weer.
Het is alsof we weer helemaal opnieuw op reis zijn. Zo bijzonder om te voelen. Deel twee van ons avontuur. We rijden behoorlijk wat uren per dag. Vertrekken zo rond 10 uur en stoppen als de zon ondergaat. Op de hoogte waar we nu zijn, Orsa, was dat vandaag om kwart voor drie.
Gisterochtend stapte ik na ruim twee weken ‘s ochtends weer een meer in om me te baden. Het water is er echt niet warmer op geworden in die twee weken, kan ik je vertellen en toch was het weer zo heerlijk om te doen.
Vanochtend werd ik getrakteerd op een van de mooiste uitzichten tot nog toe. Vannacht was het helder geworden, na weken van grijze luchten, dat dacht ik al gevoeld te hebben. Terwijl ik de 20 meter naar de oever van het meer aflegde, hoorde ik de bladeren onder mijn voeten knisperen. Nachtvorst. Vervolgens keek ik uit over een spiegelglad meer waar de kleuren van de zonsopgang in weerspiegeld werden. Ik ben snel even terug gelopen om er een foto van te kunnen maken. Wauw, wat een beeld, dat krijg ik dan zomaar cadeau.
We vertrokken vandaag lekker op tijd met de zon in ons rug en uitzicht op een strakblauwe hemel. Inmiddels zijn we in midden Zweden aanbeland en daar zijn de landschappen weer anders. Het is er wat weidser en het brengt ons de eerste bergen. Zo in onze eigen cocon over de wegen te zoeven met een panoramische uitzicht is echt geweldig. Geluksvogels zijn we.
Het noorden roept ons dus. We weten niet waar we heen gaan en ook niet precies waarom. Het voelt alsof we op een missie zijn. Niks b-weggetjes en rustig aan. Gewoon de vaart erin. Alsof we zover mogelijk noordwaarts moeten zien te komen. En dat doen we door het midden van Zweden.
Daar volgen we de E45 totdat…… We laten ons leiden en vertrouwen erop dat we daar uitkomen waar we moeten zijn.
En vanmiddag bracht ons dat al in Winterwonderland….. we hebben de sneeuw bereikt! Whoehoeeeee!!!! Een witte kerst voor ons en natuurlijk ook een beetje voor jullie allemaal ❄️
